| Przypomniałas mi | Nov 28, 2003 |
chyba zupełnie zapomnianego Mariana Załuckiego
Znalazłam w sieci trochę jego poezji, niezwykle lirycznej. Jego sztuka zasadzała się jednak nie tylko na słowie pisanym. Szczęśliwi są Ci, którzy mogli słuchac go na scenie. Uroczy dżentelmen w smokingu
Mój interes matrymonialny
Nie można tak ciągle -
rok po roku -
żyć tylko Sztuką i Chałturą,
więc założyłem sobie na boku
MATRYMONIALNE BIURO.
Nie myślci... See more chyba zupełnie zapomnianego Mariana Załuckiego
Znalazłam w sieci trochę jego poezji, niezwykle lirycznej. Jego sztuka zasadzała się jednak nie tylko na słowie pisanym. Szczęśliwi są Ci, którzy mogli słuchac go na scenie. Uroczy dżentelmen w smokingu
Mój interes matrymonialny
Nie można tak ciągle -
rok po roku -
żyć tylko Sztuką i Chałturą,
więc założyłem sobie na boku
MATRYMONIALNE BIURO.
Nie myślcie wszakże, przyjaciele,
żem egoista czy sobek.
Miałem na oku szlachetne cele:
Raz dochód.
Dwa zarobek.
Po trzecie wierzę
(choć może się łudzę)
w to szczęście małżeńskie!...
Cudze.
A tu wiosna za wiosną,
A tu maj za majem,
Gdy przechodząc obok
(nie znając się wzajem)
skromni kawalerowie
i panny niektóre,
co mogliby przecież
sobie zajść za skórę!
Któż im to ułatwi?
Któż złączy ich dłonie
I zgra te fujary z małżeńską harmonię?!
Ja.
Moje biuro oczywista.
Matrymonialne.
"CICHA PRZYSTAŃ".
Nie byle jakie:
Rozmach! Neony!
Na dachu neon:
"DZIŚ ŚWIEŻE ŻONY!"
I tak, jak w przedwojennej erze
na całą ścianę:
"MĄŻ SAM PIERZE!"
A w środku stoiska...
szyldy wszerz i wzdłuż:
BLONDYNKI
BRUNETKI
RUDE
LILA-RÓŻ
MĘŻOWIE DRODZY
MĘŻOWIE TANI
MĘŻOWIE ZDALNIE KIEROWANI!
MĘŻOWIE Z IMPORTU
(za dolary i ruble)
i MĘŻOWIE Z PRZECENY
(czyli same buble,
urzędnicy I inni faceci,
bez wybierania jak leci!).
Ekspedientki. Kasa.
I napis na kasie:
PO ŚLUBIE REKLAMACJI
JUŻ NIE UWZGLĘDNIA SIĘ!
I głośnik.
I płyta, która zwykła mawiać:
"Przed ślubem trzeba się długo
długo zastanawiać!"
Mimo to interesy były kokosowe:
konkurencja pobita na głowę,
a myśmy musieli
co nocy, co niedzieli
robić godziny nadliczbowe!...
Aż nagle przez pewnego typa:
Komisja.
Kontrola.
I wsypa...
Poszło stąd,
że opchnęliśmy pewnego poetę
handlarce, co z nim poszła
prosto na "Tandetę",
gdzie
jak prasa z hałasem obwieszcza
dobiła 100% do wieszcza,
reklamując go jako
ostatni krzyk mody:
"Egzystencjalista bez brody".
I zarobiła na nim!
100% na czysto,
chociaż był zwykłym
socrealistą!
Był no to był...
Nie my winni przecie.
Lecz tu zaraz kontrola,
a kontrola to wiecie:
żebyś był nawet świętą Adelajdą
to ci zawsze coś znajdą!
Ekspedientka Ewa...
Wyjątkowa siła
skarb w interesie po prostu!
Ale rozliczyć się nie potrafiła
z trzech rudych średniego wzrostu...
Wołałem:
"Jak to, pani Ewo?"
Opędzlowała na lewo.
Nadto znaleźli u niej pod ladą
postać wykwintną,
lecz bladą
i wychudzoną do szczętu...
Był to
jak stwierdził wywiad prędki
odłożony dla stałej klientki
dyrektor departamentu.
Próżno wołaliśmy z emfazą,
że bezpartyjny!
Że ze skazą!
Zlikwidowali nas od razu.
Lecz zniósłbym wszystko,
gdyby nie fakt, który
zdarzył się w przeddzień
tej awantury:
Brunetów zabrakło w magazynie
więc ekspedientka Ewa wnet
wpisała mnie do ksiąg pod "Z"
i upłynniła pewnej hrabinie,
byle interes szedł!
Dziś cóż mi zostało po Biurze?
Ruina.
Nieprzyjemności.
Ślubna hrabina.
I zepsuta płyta, która zwykła mawiać:
"Przed ślubem trzeba się długo
zastanawiać...
...nawiać...
...nawiać..." ▲ Collapse
| | |
Login to reply/comment 
