Seven water after pudding

Nikt już nie składa podania o pracę. On "aplikuje", od angielskiego "apply".

Elzbieta Pulawska wrote:

Myślę, że nie na kasiorze w worze polega spełnione życie, a przynajmniej nie tylko. W historii - ci, którzy się uczyli, to wiedzą - umiejętność wyrafinowanej konwersacji i tzw. kultura wysoka były atrybutem klas wyższych i tak już pozostało - tylko teraz podział na klasy wyższe i niższe biegnie nieco inaczej i jest tych podziałów więcej w zależności od przyjętego systemu aksjologicznego. Można ludzi dzielić na tych z kasiorą i tych bez, ale też na intelektualistów i yntelygentnych inaczej - tych drugich nigdy poprawnie posługiwać się językiem ojczystym, już o obcych nie wspominając, nauczyć się nie da i chyba im to zwisa. Język służy im tylko do prostego porozumiewania się (Heniek, zapieradlaj z innego postu), a wszelkie radości wynikające ze smakowania literatury i poezji są im więcej niż obce.
Co do potknięć językowych, to każdemu się zdarza i dla mnie osobiście nie ma większej przyjemności, niż pośmiać się z własnych lapsusów, a i dobrodusznie również z koleżeństwa.
Co do emigracji - znam ludzi, którzy spędzili za granicą kilkadziesiąt lat, a język, którym się posługują jest nienaganny, chociaż mają niejakie trudności w zrozumieniu telewizyjnych wiadomości, kiedy przyjadą do kraju. Zresztą w dobie internetu można zmiany w języku śledzić na bieżąco, pod warunkiem, że człowiekowi na tym zależy. Żona mojego dziadka, po kilkudziesięciu latach spędzonych w New Jorkie mówiła do niego "Liudwik, położi masło w refrigirejtor" - tylko dlatego, że kiedy w latach czterdziestych opuszczała rodzinną Rygę, takie rzeczy, jak lodówki były tam zupełnie nieznane, a więc nienazwane.
Co do polangielskiego czy innego tubylczo-polskiego narzecza to chyba jest ono prostym wynikiem lenistwa umysłowego wyniesionego z polskiej (i nie tylko) szkoły. Ci ludzie niegdy nie będą posługiwać się poprawną polszczyzną, jak też nigdy nie nauczą się prawidłowo mówić po angielsku czy też po innemu zagranicznemu.
Naszym, według mnie, zadaniem jest podtrzymanie upadającej kultury języka i staranie się o to, aby nasze przekłady trzymały minimalny chociaż poziom poprawności. Że jest to trudne dowodzą miliony stron przekładów dostępnych w internecie, a z grubsza tylko przypominających nasz język rodzimy. Dotyczy to zwłaszcz tłumaczeń tzw. technicznych.
Tak na koniec, to niedawno tłumaczyłam prezentację czegoś tam dla zarządu jednego z większych polskich banków. Jeden z wiceprezesów, Polak zresztą, zaczął wymianę myśli na temat z prezenterami po polsku, po czym po paru zdaniach zrezygnował stwierdziwszy, że nie bardzo wie, jak owe fachowe nadzwyczaj stwierdzenia wyrazić, więc przejdzie na angielski, a ja mam tłumaczyć na polski dla reszty zarządu. Czyli fachowiec nie potrafi, a tłumacz musi!!!!
Pozdrawiam. Nie dajmy się zglajszachtować - to mój apel do koleżanek i kolegów.
Elżbieta

[Edited at 2007-01-28 05:38]