सिलिकॉन व्हॅलीमध्ये तेजीचा काळ पुन्हा परत आला आहे. १०१ क्रमांकाच्या महामार्गावरील विविध ऑफिसेसच्या जागांमध्ये पुन्हा एकदा आशावादी नवउद्योग सुरु होत असून त्यामुळे या जागा सुशोभित होत आहेत. ताहो तलावाजवळील सुटीच्या काळात भरघोस मागणी असणाऱ्या हॉटेल्सची भाडी वाढत आहेत, हे ही वाढत्या प्रगतीचे लक्षणच आहे. बे एरीया या नावाने ओळखल्या जाणाऱ्या या भागात सेमीकंडक्टर उद्योगाचा उगम झाला आणि संगणक व इंटरनेट कंपन्यांची मुहूर्तमेढ रोवली गेली. टच-स्क्रीन फोन, त्वरीत शोध घेता येऊ शकेल अशी लायब्ररी, मैलोनमैल प्रवास करणारा ड्रोन यासारखे शोध लावून या कंपन्यांमध्ये काम करणाऱ्या अनेकविध तंत्रज्ञांनी जागतिक भवितव्यात विलक्षण भर घातली. २०१० पासून या उद्योगांतील कार्यपद्धतीत झालेले नाविन्यपूर्ण बदल प्रगतीचा आलेख उंचावताना दिसत आहेत.
त्यामुळे, सिलिकॉन व्हॅली ही जागा गेल्या काही दशकांपासून विशेष कल्पक उरलेली नाही असे काहीजण म्हणतील तर ते आश्चर्य वाटण्यासारखे आहे. पेपाल चे संस्थापक आणि फेसबुकमध्ये सर्वप्रथम बाहेरून गुंतवणूक करणारे पीटर थेल अमेरिकेतील इनोव्हेशन किंवा नाविन्य याबद्दल म्हणतात, “ हे नाविन्य कुठल्यातरी भयानक अडचणीत तरी आहे किंवा ते संपुष्टात आलेले आहे.” विविध क्षेत्रात काम करणारे अभियंतेसुद्धा अशाच प्रकारे काहीसा खेद व्यक्त करतात. लहानशा परंतु वाढत असलेल्या अर्थशास्त्रज्ञांच्या गटाच्या मते सध्याच्या काळातील नाविन्यपूर्ण कल्पनांचा आर्थिक परिणाम भूतकाळातील कल्पनांच्या तुलनेत कमकुवत आहे.
[ … ]
बहुतेक नाविन्यपूर्ण कल्पनांमध्ये स्वस्त दरात उपलब्ध होणाऱ्या उर्जेच्या वापर सार्वत्रिकपणे केलेला दिसून येत आहे. संगणकाला नैसर्गिक भाषा अवगत होताना दिसून येत आहे. केवळ शारीरिक हालचालींच्या साहाय्याने लोक व्हिडियो गेम्सवर नियंत्रण करीत आहेत, हे तंत्रज्ञान येत्या कालावधीत विविध उद्योगधंद्यातूनही वापरले जाऊ शकेल. थ्री डी प्रिंटींग अर्थात त्रिमितीय मुद्रणाचा वापर करून अनेक जटील वस्तूंची निर्मिती केली जात आहे ज्यायोगे येत्या काळात मानवी शरीरातील उती आणि इतर अवयवांचीही निर्मिती केली जाऊ शकेल.
एखादा नाविन्यपूर्ण गोष्टींकडे निराशेने बघणारा याला “ठप्प उद्या” म्हणू शकतो. परंतु तंत्रज्ञानाच्या साहाय्याने होणारी प्रगती न थांबता वाढत राहावी किंवा स्थिरपणे कमी होत राहावी ही कल्पना ती प्रवाहित राहण्याच्या इतिहासातील कल्पनेशी विसंगत आहे. शिकागो विद्यापीठाचे चॅड सायव्हसन म्हणतात की, विद्युतीकरणाच्या काळातील उत्पादकतेची वाढ कमी-अधिक होती. १९व्या शतकाच्या उत्तरार्धात किंवा २० व्या शतकाच्या सुरुवातीला विद्युतीय नाविन्यपूर्ण कल्पना अस्तित्वात आल्या तेव्हा प्रगतीचा वेग कमी होता; परंतु कालांतराने तो वाढला.