is how it reads on my copies of Time magazine...

HTH

is one that I have already found as well!

Ik denk dat het eerder publisher is.

Editor: person having managerial and sometimes policy-making responsibility for the editorial part of a publishing firm or of newspaper, magazine, etc.

Publisher:a person, or company whose business it is the publishing of books, periodicals, ...

Publisher wordt ook gebruikt in het Natural History tijdschrift

--Ann

As far as I can tell, this is an artifact of Belgian legislation, which requires a person (natural or legal) to be identified as being legally responsible for a publication. It appears to typically be a natural person, sometimes a legal person, but generally not the publishing company.
Since the concept does not appear to exist in the legal systems of other countries, for most purposes 'publisher' is probably an adequate translation.

Some helpful references:

ref 1:
F. Persvrijheid : arrest van 29 juni 2000 (C.98.053.F)

Op het einde van haar ondervraging door een parlementaire onderzoekscommissie werd een getuige gevraagd de persoonlijke notities over te maken waarvan zij gebruik had gemaakt. Niettegenstaande de waarborgen die de artikelen 3 en 8 van de wet van 3 mei 1880 op het parlementair onderzoek (zoals gewijzigd door de wet van 30 juni 1996) bieden door een geheimhoudingsplicht op te leggen aan de commissieleden en aan alle andere personen die de niet-openbare commissievergaderingen bijwonen of eraan deelnemen, werden de notities enkele weken later gepubliceerd op de voorpagina van een weekblad. Op de dag zelf waarop het tijdschriftnummer in omloop werd gebracht, wendde de getuige zich tot de rechter in kort geding om te bekomen dat het uit de handel zou worden genomen. Zowel in eerste aanleg als in hoger beroep werden maatregelen in die zin bevolen, zowel ten aanzien van de auteur van het artikel naar aanleiding waarvan de notities werden gepubliceerd als ten aanzien van de verantwoordelijke uitgever en de uitgeverij. De verantwoordelijke uitgever en de uitgeverij stelden tegen het arrest van het hof van beroep een cassatievoorziening in.

Het eerste middel riep de schending in van artikel 25, tweede lid, van de Grondwet. Deze grondwetsbepaling, die in de zogenaamde “getrapte aansprakelijkheid” voorziet door te bepalen dat wanneer de schrijver bekend is en zijn woonplaats in België heeft, de uitgever, drukker of de verspreider niet kan worden vervolgd, is slechts het corollarium van artikel 19: zij waarborgt de vrijheid van meningsuiting door middel van de pers. Nu de feitenrechter had vastgesteld dat de verantwoordelijke uitgever en de uitgeverij hadden deelgenomen aan de verspreiding van documenten die afbreuk doen aan het privé-leven en de rechten van verdediging van de getuige, en niet aan een fout die ligt in een meningsuiting door de schrijver van het artikel, beslist het Hof dat in een dergelijk geval de regel van “getrapte aansprakelijkheid” geen toepassing vindt.


ref 2:
Skynet is natuurlijk geen politie-agent, maar staat wel onder het gezag van de Belgische wet. En die wet voorziet in een getrapt systeem van verantwoordelijkheid: als de auteur van een tekst (of site) niet kan worden aangepakt, dan is de uitgever verantwoordelijk. Kan die op zijn beurt niet worden aangepakt, dan is het de beurt aan de drukker. De rechter past dat systeem nu toe op het internet.
Niemand ontkent dat internetdienstenleveranciers moeilijk elke pagina op hun servers aan de Belgische of internationale wet kunnen toetsen. Maar in plaats van hier mechanismen voor uit te werken, stuurt de vereniging van Belgische ISPs, de ISPA, een persbericht uit waarin het doet uitkomen alsof de Brusselse rechter er niets van kent. De ISPA kan nochtans onmiddellijk twee suggesties doen aan haar leden.
Ten eerste zou het Belgische systeem van de verantwoordelijke uitgever moeten worden toegepast op het internet. Geen verantwoordelijke uitgever, dan geen site, zo simpel is dat.
Ten tweede kan naast de Belgische ook de Amerikaanse wet soelaas bieden. Een jaar geleden, op 28 oktober 1998, trad in de Verenigde Staten de Digital Millenium Copyright Act in voege. Die beperkt de verantwoordelijkheid van internetdienstenleveranciers voor illegaal materiaal dat op sites van klanten staat, op voorwaarde dat ze een zogenaamde copyright infringment agent aanduiden. De naam van die verantwoordelijke voor copyrightovertredingen moet vermeld worden op de site en ook worden gepubliceerd op een website van de Amerikaanse Copyright Office. Mensen die zich benadeeld voelen door een copyrightovertreding kunnen terecht bij de verantwoordelijke.
Het systeem van de copyright infringment agent lijkt in feite sterk op dat van de Belgische verantwoordelijke uitgever. De Amerikaanse wet is in zoverre ook voor het Belgische internet van toepassing dat met name alle .com domeinen onder de Amerikaanse wet vallen.