Η αποτυχία του φορέα του χαρισματικού αίματος απελευθέρωσε τους δαίμονες που ταλανίζουν την παράταξη από τις αρχές της δεκαετίας του ‘80: ηγετική αστάθεια, εσωκομματικές έριδες, παραλυτική εσωστρέφεια. Από την άποψη αυτή η διελκυστίνδα βγάζει τους ξεχασμένους σκελετούς από τη ντουλάπα και ματώνει τις πληγές που έμοιαζαν επουλωμένες κατά τη διάρκεια της φαινομενικά πανίσχυρης και αδιαμφισβήτητης ηγεσίας του Κ. Καραμανλή. (Η εποχή)

Πρωτίστως, όμως, οι Δημοκρατικοί δεν θέλουν οι πολιτικοί τους αντίπαλοι να μετατρέψουν το θέμα της μετανάστευσης σε «διχαστικό θέμα» όπως ο γάμος μεταξύ ομοφυλοφίλων. Τουλάχιστον θεωρητικά, αυτή η τακτική θα αποδώσει εκλογικά. (Καθημερινή (μετάφραση)

Επίσης την ισπανική κοινωνία απασχολεί η πολιτική βία της ΕΤΑ. Ο τρόπος εξουδετέρωσης της βασκικής αυτονομιστικής ένοπλης οργάνωσης αποτέλεσε το πιο διχαστικό ζήτημα κατά τα τέσσερα τελευταία χρόνια. Το Λαϊκό Κόμμα κατηγορεί τον κ. Θαπατέρο για «μυστικές συνομιλίες με τους τρομοκράτες». Ο κ. Θαπατέρο κατηγόρησε την αντιπολίτευση ότι με τη στάση της αποδυνάμωνε τη θέση της κυβέρνησης, σε αντίθεση με την υποστήριξη την οποία παρείχε ο ίδιος ως αρχηγός της αξιωματικής αντιπολίτευσης. (Το Βήμα)

Καθώς οι δείκτες του ρολογιού προχωρούν αδυσώπητα προς μιαν απόφαση του Συμβουλίου Ασφαλείας για στρατιωτική δράση στο Ιράκ, η Ε.Ε. δεν έχει καμιά δικαιολογία να μην ασκήσει μεγάλη επιρροή στο θέμα. Αυτή τουλάχιστον είναι η θεωρία. Αλλά στην πράξη οι πιθανότητες να δούμε μιαν ενωμένη ευρωπαϊκή ομάδα, όπου όλοι θα τραβούν στην ίδια κατεύθυνση, είναι ισχνές. Με όλα τα ωραία τους λόγια για μια κοινή εξωτερική πολιτική και πολιτική ασφαλείας, όταν προκύπτει ένα πραγματικά διχαστικό ζήτημα -και ιδίως ένα όπου ο πιο σημαντικός παράγων είναι οι ΗΠΑ- οι εταίροι της Ε.Ε. λύνουν τους ζυγούς και ο καθένας τρέχει σε άλλη κατεύθυνση. (Καθημερινή)