This site uses cookies.
Some of these cookies are essential to the operation of the site,
while others help to improve your experience by providing insights into how the site is being used.
For more information, please see the ProZ.com privacy policy.
This person has a SecurePRO™ card. Because this person is not a ProZ.com Plus subscriber, to view his or her SecurePRO™ card you must be a ProZ.com Business member or Plus subscriber.
University
Year of study
Area of interest
Study type
Student organization
Affiliations
This person is not affiliated with any business or Blue Board record at ProZ.com.
Expertise
Specializes in:
Cinema, Film, TV, Drama
Art, Arts & Crafts, Painting
Tourism & Travel
Portfolio
Sample translations submitted: 1
English to Dutch: Director's intention General field: Other Detailed field: Cinema, Film, TV, Drama
Source text - English Director’s intention
When I read the script for the first time, I felt very charmed by both the atmosphere of the story and by its quirky characters. The script still had some problems back then. The structure didn’t work completely and some characters weren’t entirely realistic. But this surprising new version, more than a year later, has solved all of these problems very nicely.
The idea of creating a “huis clos” drama in a restaurant and witnessing key moments in the love life of some of its clients, felt like an excellent basis for an original and entertaining film. I like the idea that in our daily life, we all wrestle with ‘love’ and that we can never entirely understand ‘the other’, and as a result we say the worst things during a relationship crisis. We are also often, as the film illustrates, completely stuck in our lives and our relationships and we hope for a happy turn, an escape or a new chance at love.
The story of “Brasserie Romantique” interweaves four love stories with each other in a funny, original and dramatic way. The characters are everyday people. Their frustrations, obsessions and dreams are very recognizable. The setting in the clean brasserie and the chaotic kitchen gives great dynamic to the whole. The story of Brasserie Romantique focuses on relationships in their different phases. A woman is confronted with the love of her life after twenty years. A married couple of fifteen years threatens to fall apart. A woman with a failed marriage can’t forget about it and doesn’t see a way out. And a lonely man wrestles with himself and his deadly insecurity while he’s waiting for his date.
It speaks for itself that the script is not entirely ready. I think some dialogues are still a bit too literal. We should be able to suggest more without losing the meaning.
I love the contrast between the dining room and the kitchen. In the dining room everyone is supposed to keep their manners and sit down quietly. The atmosphere is entirely different compared to the kitchen, where the stress of the pressure cooker reigns. I am crazy about the discussions that take place in the kitchen, where the dialogues are said while vegetables are chopped, kettles are boiling and meat is put on the grill.
For me, “Brasserie Romantiek” is an actor’s picture, a dialogue film which, at the same time, should have the choreography of a musical.
In my young career as a director, I have directed a dozen episodes of two different 50 minute police and thriller series. My most recent experience as director of “Dubbelleven”, a 13 episode series which focuses on the almost ordinary (love) lives of ordinary people, gave me the chance to tell stories from a people’s perspective. I like stories that deal with the trials and tribulation of love. I like life as it sometimes seems but never is. I like the subtlety of life. Nothing’s black, nothing’s white. That’s why I’m very fond of the idea of directing “Brasserie Romantiek” as my first feature film. I want to make a film that can touch people through the subtle recognition of situations but also through a realistic handling of the whole.
Cast and characters
We need a strong cast in order to make the film work. This should not imply well known actors. We need actors who deliver the lines in a very spontaneous way. They should not sound clever but, instead, draw us into the story. We need to believe for instance that Paul and Rose are a genuine married pair in crisis. The actors should mirror their characters and give an extra dimension to them.
My feeling is to prepare the film during a long rehearsal process with the actors and polish the story with them so as to reach a realistic, authentic and strong film. I will only decide on which way to use the camera after this rehearsal period. And I believe that the actors and their performances will dictate where the camera should be.
The choice of using an existing restaurant or to use a studio-set has not been made yet although I am slightly in favour of building a set. In that way we can control the light sources and model the set to maximum dramatic effect. Still, I would like to recreate the limits of an existing locale into the set. I would absolutely not use removable walls so as to avoid unnatural points of view.
The idea is to create a kind of visual choreography that ties the separate stories together. Angelo is the character that leads us from one story to another; The audience also needs to feel that life goes on outside the tables where the dramas unfold. The authentic atmosphere of the restaurant should always be present.
I am very much looking forward to develop “Brasserie Romantique” together with Jean-Claude, Pat and Dries, to make it a rich, beautiful, realistic and funny film that will whet the appetite of the public. And I would love to work with the DOP that did my previous project “Dubbelleven”: the incomparable Ruben Impens. We have very good chemistry together.
“Brasserie Romantique” has all the ingredients to become a funny, tragic film on love, its beauty and its harshness.
Translation - Dutch Intentie van de regisseur
Wanneer ik het scenario voor het eerst las was ik erg gecharmeerd door de sfeer van het verhaal en door de eigenzinnige personages. Het scenario had toen nog een aantal problemen. De structuur werkte niet helemaal en sommige personages waren niet helemaal realistisch. Maar deze verrassende nieuwe versie, meer dan een jaar later, heeft die problemen naar mijn gevoel mooi opgelost.
Het hele idee van een “huis clos”-drama dat zich afspeelt op een avond in een volle brasserie tijdens Valentijn en het gevoel dat we getuige zijn van enkele sleutelmomenten in het liefdesleven van een handvol klanten, kwam me voor als een uitstekende basis voor een originele en zeer dramatische film. Ik hou van het idee dat we allemaal worstelen met de “liefde”, dat we allemaal “de ander” nooit helemaal begrijpen en dat we vaak precies de verkeerde dingen zeggen tijdens een relatiecrisis. We zitten ook vaak, zoals de film illustreert, helemaal vast in ons leven en onze relaties en we hopen op een gelukkige wending, een ontsnapping of een nieuwe kans in de liefde.
“Brasserie Romantiek” verweeft vier verhalen over de liefde met elkaar op een grappige, originele en dramatische manier. De personages zijn mensen van alledag. Hun frustraties, obsessies en dromen zijn zeer herkenbaar. De hele setting in de nette brasserie en in de rumoerige keuken geeft een grote dynamiek aan het geheel. Het verhaal van “Brasserie Romantiek” concentreert zich op liefdesrelaties in verschillende fases. Een vrouw wordt na twintig jaar geconfronteerd met haar grote liefde. Een echtpaar dat al vijftien jaar is getrouwd, dreigt helemaal uiteen te vallen. Een vrouw kan de herinnering aan een mislukt huwelijk geen plaats geven en ziet geen uitweg. En eenzame man worstelt met zichzelf en zijn dodelijk onzekerheid terwijl hij op zijn nieuwe afspraak wacht.
Het spreekt voor zich dat het scenario nog niet helemaal klaar is. Ik denk dat sommige dialogen nog net iets te letterlijk zijn en dat we daar nog verder in de suggestie kunnen gaan zonder de betekenis te verliezen.
Ik hou ook van het contrast tussen de eetzaal en de keuken. In de eetzaal is iedereen geacht zijn tafelmanieren te houden en te blijven zitten aan het tafellinnen. De sfeer is er heel anders dan in de keuken waar de stress van een snelkookpan heerst. Ik ben dol op de discussies die plaats hebben in de keuken waar de dialogen worden afgeleverd terwijl groenten gehakt worden, ketels koken en vlees op de braadplaat wordt gelegd. De handelingen in de keuken kunnen op een mooie manier de emoties van de personages illustreren.Net zoals de kleine bewegingen en het ongemak van de mensen die in de zaal aan hun stoel vast gekluisterd zitten, dan weer boekdelen spreken en vaak iets anders vertellen dan wat in de dialogen te horen is.
Voor mij is “Brasserie Romantiek” een acteursfilm en een dialoogfilm die tezelfdertijd de choreografie van een musical zou moeten hebben.
In mijn carrière heb ik al een twaalftal afleveringen van 50 minuten voor twee verschillende politie- en thrillerseries geregisseerd. Mijn meest recente ervaring, als regisseur van “Dubbelleven”, een serie van dertien afleveringen die zich concentreert op het bijna banale (liefdes)leven van normale mensen, is veel meer in de aard van wat ik echt wil doen. Ik hou van verhalen die de zorgen en de problemen van alledag behandelen. Ik hou van het leven zoals het soms lijkt en nooit echt is. Dat is de voornaamste reden waarom ik erg gesteld ben op het idee om van “Brasserie Romantiek” mijn eerste langspeelfilm te maken.
Cast en personages:
We hebben een bijzonder sterke cast nodig om de film te doen werken. Dit impliceert niet dat we bekende acteurs nodig hebben. We hebben eerder acteurs nodig die de dialogen op een erg spontane manier kunnen brengen. Ze hoeven niet intelligent te klinken maar moeten ons in het verhaal kunnen meesleuren. We moeten er bijvoorbeeld echt in geloven dat Paul en Roos een getrouwd koppel zijn in een relatiecrisis. De acteurs moeten hun personages weerspiegelen en aan de rollen een extra dimensie kunnen geven.
Mijn idee is om de film voor te bereiden tijdens een lange repetitieperiode met de acteurs, en om het verhaal samen met hen op punt te stellen zodat we een realistische, authentieke en sterke film kunnen maken. Ik zal de camera er bij nemen wanneer dit proces naar mijn gevoel voltooid is. Ik geloof ook dat de acteurs en hun prestaties zullen dirigeren waar en hoe de camera moet worden opgesteld.
De keuze om een bestaand restaurant of een set te gebruiken is nog niet gemaakt, hoewel ik een lichte voorkeur heb om een set te bouwen. Op die manier kunnen we de lichtbronnen beheersen en de set modelleren om een maximaal dramatisch effect te bekomen. Toch zou ik de grenzen van een bestaande plaats willen herscheppen in de set. Ik zou dus absoluut geen verwijderbare muren gebruiken om onnatuurlijke gezichtspunten te realiseren.
Het plan is om een soort visuele choreografie te creëren die de verschillende verhaallijnen verbindt. Angelo is het personage dat ons van het ene verhaal naar het andere zal leiden. Het publiek moet aanvoelen dat er ook leven is buiten het restaurant. Maar toch moet de authentieke sfeer van het restaurant steeds aanwezig zijn.
Ik kijk er heel erg naar uit om “Brasserie Romantiek” samen met Jean-Claude, Pat en Dries verder uit te werken tot een rijke, mooie en grappige film die de kijkers honger zal geven. En ja, ik zou heel graag met mijn DOP van “Dubbelleven”, de onvergelijkbare Ruben Impens, willen werken. We voelen elkaar heel goed aan.
“Brasserie Romantiek” heeft alle ingrediënten om een grappige, tragische film over de schoonheid en de wreedheid van liefde te worden.
More
Less
Experience
Years of experience: 1. Registered at ProZ.com: Jan 2011.
Portfolio