This site uses cookies.
Some of these cookies are essential to the operation of the site,
while others help to improve your experience by providing insights into how the site is being used.
For more information, please see the ProZ.com privacy policy.
This person has a SecurePRO™ card. Because this person is not a ProZ.com Plus subscriber, to view his or her SecurePRO™ card you must be a ProZ.com Business member or Plus subscriber.
Affiliations
This person is not affiliated with any business or Blue Board record at ProZ.com.
Services
Translation, Transcription
Expertise
Specializes in:
Art, Arts & Crafts, Painting
Poetry & Literature
Cinema, Film, TV, Drama
Photography/Imaging (& Graphic Arts)
Music
Wine / Oenology / Viticulture
Tourism & Travel
Rates
Portfolio
Sample translations submitted: 3
Greek to French: Ελένη
Source text - Greek
''Ο Γάμος''
Πρόκειται για τον γάμο που επιθυμεί να κάνει ο Βασιλιάς Αγαμέμνωνας , Έλληνας κατακτητής της Τροία, με την Κασσάνδρα, κόρη της Βασίλισσας της Τροία, Εκάβης . Κυριαρχεί η παράνοια της Κασσάνδρα,η οποία αφιερώνει ένα μονόλογο στη ''χαρμόσυνη'' αυτή μέρα του γάμου.Παράνοια ,διότι βρισκόμαστε σ'ένα μεταπολεμικό κλίμα της λεηλατημένης της πατρίδαs και γνωρίζουμε ότι η ίδια είναι η τιμημένη παρθένα του θεού Απόλλωνα .
''Πατέρααα''
Προσευχές των γυναικών για όσα συμβαίνουν μέχρι τώρα στην νεκρή Τροία .Στο βάθος, η κραυγή, η οργή της Κασσάνδρας απέναντι στα δεινά και στην κατάντια της πατρίδας και οικογένειας της . Ξεσηκώνει τον χορό ,ενθαρρύνει τις γυναίκες, την μητέρα της, εξυμνεί την πατρίδα της και πάει ενάντια στα προκαθορισμένα των κατακτητών . Θα παραμείνει όρθια μέχρι και την τελευταία στιγμή. Θα φωνάζει μέχρι και τον θάνατο της .Δεν θα τους χαρίσει τίποτα και θα φύγει από τη ζωή περήφανη .
''Εξηγώ τι θα γίνει''
Η ματιά της Κασσάνδρας είναι και το μέλλον του κόσμου.Αλλά μόνο πόνο έβλεπε είτε στο παρέλθόν είτε και στο μέλλον.Είχε το χάρισμα ή την κατάρα να γνωρίζει , πριν απ΄όλους , τα μελλούμενα. Εξηγεί λοιπόν, για τελευταία φορά ''τι θα γίνει ''.Για μία ακόμη φορά , κυριαρχεί ο τρόμος στους κατακτητές, ακούγοντας τα λόγια της . Για μία ακόμη φορά η Κασσάνδρα σπέρνει τον πανικό στους εχθρούς της .
''Η τελευταία απειλή''
Τα είχαν καταφέρει αρκετά καλά οι Έλληνες, νικήσανε τον πόλεμο , κατέκτησαν την γη της Τροίας. Το μόνο εμπόδιο που θα μπορούσε μακροπρόθεσμα να τους δημιουργήσει προβλήματα ήταν το μωρό, ο γιος της Ανρομάχης και του νεκρού Έκτορα . Όμως, βρήκαν λύση και γι'αυτό οι έξυπνοι κατακτητές . Ο Ταλθύβιος ανακοίνωσε στην Ανδρομάχη ότι ''έπρεπε'' να το θανατώσουν , ρίχνοντας το από τους πύργους της Τροίας .
''Για το καλό τους''
Ήρθε η ώρα. Η αποτρόποαια αυτή πράξη , της δολοφονίας ενός βρέφους .Μέσα από την αγκαλιά της μάνας του , το τραβούν . Πράξεις για συμφέροντα ανωτέρων , μας θυμίζουν μακρινό παρελθόν , αρχαιότητα , μεσαίωνα . Αλλά το σκοτάδι διαφαίνεται στις μέρες μας και μάλιστα , μας προκαλεί όλο και περισσότερο .
''Αθώα η ψυχή ''
Μια αθώα ψυχή λοιπόν μόλις εχάθη.Θρήνος από τη Εκάβη και τον χορό.Όχι πολλά λόγια για την στιγμή αυτή . Ένα ριγός και ένα βλέμμα που θα μας κοιτάζει κατάματα για πάντα και θα μας ρωταει...γιατί.Δεν είναι απλά ο θάνατος μιας αθώας ψυχής αλλά ο θάνατος της αγάπης , ο θάνατος της ζωής , ο θάνατος της ανθρωπότητας όλης. Η αρχή του τέλους , που εθελοτυφλώντας , αμελούμε .Μία δειλή πράξη , για έναν άνθρωπο που δεν πρόλαβε καν να ζήσει .
''Η Ελένη μας.. ''
Ο τίτλος που χρησιμοποιώ έχει ειρωνική σημασία . Έρχεται η στίγμη που φέρνουν οι φρουροί την Ελένη και την παραδίδουν στον Μενέλαο. Μόνο η παρούσια της είναι αρκέτη για να ταράξει περισσότερο την Εκάβη και τις γυναίκες της Τροίας . Με την είσοδο της , παρουσιάζεται δυναμική και λογική , για να απότρέψει τον θάνατο της .Έπειτα κάνει επίκληση στον συναίσθημα ,και συγκεκριμένα στην αδυναμία που της έχει ο Βασιλιάς Μενέλαος .Βλέποντας ότι , δεν έχει αποτέσμα κανένα από τα κόλπα της, εκλιπαρεί . Ζητάει πλέον, συχγώρεση από τον Μενέλαο. Το τέλος της άγνωστο .
''Μια άλλη ζωή...''
Ετοιμάζουν οι Έλληνες να μεταφέρουν τις γυναίκες στα καράβια. Ανακοινώνουν και την ταφή του νεκρού μωρού . Η Εκάβη δεν αντέχει άλλο πια . Έχει χάσει κάθε ελπίδα , μονολογεί και αναρωτιέται τι θα συμβεί από δω και πέρα.Πώς θα ζήσει , έχοντας χάσει τη ζωή της?
''Η γη μας στάχτη''
Ο θρήνος της της Βασίλισσας Εκάβης για την εγκαταλελημένη χώρα της, για το θάνατο της μιας της κόρης, του άντρα της, του γιού της , της Κασσάνδρας και του μικρού εγγονού της. Καίνε την πόλη τους, καίνε τις όμορφες αναμνήσεις τους .Δεν μένει τίποτα άλλο απ΄το να καούν και οι ίδιες μέσα στις φλόγες.Θα παραμείνουν για πάντα στην πατρίδα τους .Όπως ζήσανε έτσι θα πεθάνουν και σε αυτήν .
''Εν έτει 2014 ''
Δέν είναι μία παράσταση που βλέπεις και μέτα πηγαίνεις ήρεμος στο σπίτι σου.Την ώρα αυτή ,ζωές χάνονται.Κάθε λεπτό. Η ιστορία επαναλαμβάνεται και όχι για τα επιτεύγματα της . Είναι απλό και όχι τόσο ''ρεαλιστικό'' όταν ο πόλεμος δεν έρχεται σπίτι σου. Όμως συμβαίνει . Και μην γυρίσεις το βλέμμα γιατί όπως συγκινήθηκες από μία σκληρη εικόνα , έτσι και να βοήθησεις , να συμπάσχεις με τον δικό σου τρόπο .
Translation - French I. “Le mariage”
Il s’agit du mariage que désire entreprendre le roi Agamemnon, conquérant grec de Troie, avec Cassandra, la fille de la reine de Troie, Hécube. C’est la paranoïa de Cassandra qui domine, laquelle dédie un monologue à cette “joyeuse” journée de noces. Paranoïa, car nous nous trouvons dans un climat d’après-guerre de sa patrie pillé et nous savons que elle même est une vierge honorée du dieu Apollon.
II. “Père”
Prières des femmes pour tout ce qu’a subit Troie jusqu’ici. En fond, le cri, la colère de Cassandra pour la souffrance et la misère de sa patrie et sa famille. Elle entraîne le choeur, encourage les femmes, sa mère, elle loue sa patrie et va contre les lois pré établies des conquérants. Elle restera debout jusqu’à la dernière minute. Elle criera jusqu’à sa mort. Elle ne leur cédera rien et rendra son dernier souffle fière.
III. “J’explique ce qui va se passer”
La vision de Cassandra est également le futur du monde. Mais elle ne voyait que la douleur, aussi bien dans le passé que dans le futur. Elle avait le don ou la malédiction de savoir, avant tout le monde, les choses à venir. Elle explique donc, pour une dernière fois, “ce qui va se passer”. Encore une fois, en entendant ses mots, c’est la peur des conquérants qui domine. Encore une fois Cassandra sème la panique, la peur des conquérants.
IV. “La dernière menace”
Les grecs s’étaient bien débrouillé, ils avaient gagné la guerre, ils avaient conquis la terre de Troie. Le seul obstacle qui pouvait leur causer des ennuis à long terme était le bébé, le fils d’Andromaque et du défunt Hector. Mais, les conquérants futés, trouvèrent une solution aussi à ce problème. Talthybios annonça à Andromaque qu’ils “devaient” le tuer en le jetant par dessus la muraille de Troie.
V. “Pour leur bien”
L’heure est venue. Cet acte macabre, le meurtre d’un nouveau né. Des bras de sa mère, ils le tirent. Des actions qui servent des intérêts supérieurs, qui nous rappellent un passé lointain, l’antiquité, le moyen-âge. Mais cette obscurité transparaît de nos jours et en effet, elle nous provoque de plus en plus.
VI. “Une âme innocente”
Une âme innocente vient donc de se perdre. Plainte d’Hécube et du choeur. Peu de mots pour cet instant. Un frisson et un regard qui nous fixe et nous demandera pour toujours... pourquoi. Ce n’est pas seulement la mort d’une âme innocente mais la mort de l’amour, la mort de la vie, la mort de l’humanité toute entière. Le début de la fin, que dans un aveuglement consenti, nous négligeons. Une action lâche, pour un être humain qui n’a même pas eu le temps de vivre.
VII. “Notre Hélène...”
Le titre que j’utilise a une signification ironique. C’est le moment ou les gardes amènent Hélène et la livre à Ménélas. Seule sa présence suffit à perturber encore plus Hécube et les femmes de troie. Avec son entrée, elle se montre dynamique et logique, pour empêcher sa mort. Par la suite elle fait appel au sentiment, plus précisément à la faiblesse qu’a pour elle le roi Ménélas. Voyant qu’aucune de ses ruses ne fait effet, elle implore sa pitié. Elle invoque désormais le pardon du roi Ménélas. Sa fin nous est inconnue.
VIII. “Une autre vie...”
Les grecs se préparent à transférer les femmes dans les navires. Ils annoncent les funérailles du défunt enfant. Hécube n’en peux plus. Elle a perdu tout espoir et se demande que va-t-il désormais se passer. Comment va-t-elle bien pouvoir vivre, ayant perdu sa vie?
IX. “Notre terre en cendres”
La plainte de la reine Hécube pour sa terre abandonnée, pour la mort de l’une de ses filles, de son mari, de son fils, de Cassandra et de son petit fils. Ils brûlent leur ville, ils brûlent leurs beaux souvenirs. Ils ne leur reste plus qu’à se brûler elles-mêmes dans les flammes. Elles resteront à jamais dans leur patrie. Comme elles y ont vécu elles y mourront.
X. “En l’an 2014”
Ce n’est pas une pièce que l’on vois et après on rentre tranquillement chez soi. En ce moment, des vies se perdent. Chaque minute. L’histoire se répète, et pas pour ses accomplissements. C’est simple et pas trop “réaliste” quand la guerre ne vient pas sonner à ta porte. Mais ça se passe. Et ne détourne pas ton regard car comme tu a été ému par une image cruelle, tu dois aider et sympathiser à ta manière.
Greek to French: Αιώνια πάλη
Source text - Greek Αιώνια πάλη. Έρωτας. Αιώνιες ζωές.
Αρχή και τέλος. Μέχρι...
Μια στιγμή είναι,
αυτή της κορύφωσης,
αυτή της παράλληλης διαδρομής.
Μια στιγμή που τα σώματα, χρόνια ταλαίπωρα, εννώνονται.
Και τότε, ο έρωτας.
Αυτός ο αμοιβαίος. Αυτός ο αιώνες τώρα μελοποιημένος.
Αιώνια και ατέρμονη η αναζήτηση του.
Ένας χορός. Ένας χορός ψυχής. Ένας χορός γύρω από τον εαυτό μας. Και πέφτεις από την ζάλη. Και σηκώνεσαι πάλι. Και αναζητάς το απόλυτο. Πόσες ανάσες...
Μα μόνο μία , όταν η στιγμή αυτή βρεθεί.
Μια μελωδία ακολουθεί.
Το σώμα ολοκληρώνεται, όντας χρόνια μια αέρινη πασμίνα.
Ένα φουλάρι χορεύει στον άνεμο.
Έπειτα, για μία μόνο στιγμή,
σταματάς να χορεύεις,
σταματάς να ανασαίνεις,
σταματάς να αιωρείσαι.
για μία μόνο στιγμή ,
είσαι
ο έρωτας.
Translation - French Lutte eternelle. Amour. Vies eternelles.
Début et fin. Jusqu’à...
C’est un instant,
celui de l’apothéose,
celui du chemin parallèle.
Un instant où les corps, depuis longtemps épuisés, s’unissent.
Et alors, l’amour.
L’amour mutuel. L’amour eternellement chanté.
Eternel et interminable est sa quête.
Une danse. Une danse de l’âme. Une danse autour de nous même. Et tu tombes de vertige. Et tu te relèves. Et tu recherches l’absolu. Combien de respirations...
Juste une, quand cet instant sera là.
Une melodie s’ensuit.
Le corps se complète, étant depuis toujours une pashmina aérienne. Un foulard danse dans le vent.
Ensuite, juste pour un instant,
arrête de danser,
arrête de respirer,
arrête de voler.
Juste pour un instant,
tu es
l’amour.
Greek to French: Frida Kahlo
Source text - Greek FRIDA KAHLO
Ο πίνακας αυτός είναι αφιερωμένος στην ζωγράφο Frida Kahlo.Πρόκειται για έναν άνθρωπο, ο οποίος αφιέρωσε τη ζωή της στην ζωγραφική.Όμως, συνάντησε και βίωσε συστηματικά τον σωματικό και τον ψυχικό πόνο.Η ζωή της ήταν μια τραγωδία από την αρχή μέχρι το τέλος. Αλλά η Frida έξεφρασε τις κακουχίες της με έναν έντονα χρωματικά τρόπο.
Το πείσμα και ο ζήλος είναι τα κύρια χαρακτηριστικά της, τα οποία και θαυμάζω. Ατον πίνακα μου, λείπει το ένα μάτι και σχεδόν το στόμα. Μεταφορικά θα μπορούσαμε να πούμε ότι λείπουν οι δύο από τις πέντε αισθήσεις. Παρ'όλα αυτά σε κοιτάζει και σε καθηλώνει έστω και ημιτελές. Όπως ακριβώς και η ζωγραφική της. Η ζωγράφος ξεπερνάει την σκοτεινή πλευρά της και συμφιλιώνεται με αυτήν.
Ειδικότερα, η αριστερή πλευρά συμβολίζει τις σκοτεινές δυνάμεις της ζωγράφου. Ο εθισμός της στο αλκοόλ, στο κάπνισμα. Η σχέση αγάπης-μίσους με τον σύζυγο της. Η σωματική της υγεία που χειροτέρευε με το πέρασμα των χρόνων.
Η δεξιά πλευρά όμως, είναι φωτεινή, έντονα χρωματισμένη και ολοκληρωμένη. Αυτή απεικονίζει τον χαρούμενο και γέματο ζωντάνια χαρακτήρα της. Η επιμονή της για να ζήσει. Η επιμονή της για να ζωγραφίζει.
Υπερέβει την αρρώστιας της και τον χαμό του αγέννητου παιδιού της. Κατάφερε να να αναποδογυρίσει τα δείνα της ζωής της , προς όφελος της(reconsidere). Ζωγράφιζε μόνο από προσωπική εμπειρία. Ζωγράφιζε με αίμα , διότι η καλύτερη αλήθεια είναι η αιματηρή αλήθεια.-(Παράφραση από τα λόγια του Νίτσε :''Γράφω μόνο από προσωπική μου εμπειρία. Γράφω με αίμα, και η καλύτερη αλήθεια είναι η αιματηρή αλήθεια.'')
Τέλος είναι μία προσπάθεια να εκφράσω την αρτιότητα της ζωγράφου μέσα από τις ατέλειες της. Είναι ένας τρόπος για να πω ότι οι ατέλειες, τα πάθη μας, η αρρώστια μας, είναι αυτά που μας ξεχωρίζουν ως οντότητες μοναδικές.
Translation - French FRIDA KAHLO
Ce tableau est dédié à la peintre Frida Kahlo. Il s’agit d’une personne qui a dédié sa vie à la peinture. Malheureusement elle a subit systématiquement la douleur corporelle et psychique. Sa vie était une tragédie du début à la fin. Néanmoins Frida a su exprimer ses épreuves d’une manière très colorée.
L’obstination et le zèle sont ses charactéristiques majeures, que j’admire particulièrement. Sur mon tableau il manque un oeil et presque toute la bouche. Métaphoriquement on pourrait dire qu’il manque deux des cinq sens. Malgré cela elle vous regarde et vous clou sur place, même inachevée. Tout comme sa peinture. Le peintre dépasse son côté obscure et se réconcilie avec lui.
Plus exactement, le côté gauche symbolise les forces obscures de l’artiste. Sa dépendance a l’alcool, au tabac. Sa relation amour-haîne avec son mari. Sa santé qui s’aggravait au fil des années.
Le côté droit en revanche est lumineux, avec des couleurs intenses et bien fini. Ce côté est à l’image de son caractère joyeux et plein de vie. Son obstination à vivre. Son obstination à peindre.
Elle a dépassé sa maladie et la perte de son enfant avant sa naissance. Elle a réussi à transcender les malheurs de sa vie et à les retourner en sa faveur. Elle ne peignait que d’après son expérience personnelle. Elle peignait avec du sang, car la meilleure vérité est celle durement acquise avec du sang. (Citation de Nietsche: “Γράφω μονο απο πρωσοπικη μου εμπειρια. Γραφω με αιμα, και η καλυτερη αληθεια ειναι η αιματηρη αληθεια”)
En conclusion j’essaye de donner une image complète de l’artiste à travers ses défauts. C’est ma manière d’affirmer que nos défauts, nos passions, notre maladie, sont ce qui nous différencie en tant qu’êtres uniques.