Około 700/800 roku n.e. na pd-wsch dzisiejszych Stanów Zjednoczonych zaczęła się krystalizować wielka tradycja kulturowa, zwana przez Europejczyków Tradycją Mississippi lub też kulturą Budowniczych Kopców Świątynnych. Początkowo zajmowała teren środkowej i dolnej części doliny Missisipi, ale już wkrótce objęła swymi wpływami rozległe tereny od Wielkich Jezior na północy po dolną Missisipi na południu oraz od Appalachów na wschodzie aż po prerie na zachodzie - http://radessa.republika.pl/art1.htm

--------------

Ostatnim zespołem kulturowym była kultura Missisipi, która zajmowała stare obszary Hopewell w Cahokia i Fort Ancient od około 700 r. do czasu inwazji europejskiej. Ten późny okres “Kopców Świątynnych” charakteryzował się intensywnym rolnictwem typu środkowoamerykańskiego, stosunkowo rozwiniętą ceramiką, ufortyfikowanymi wsiami otoczonymi palisadami i kopcami w kształcie piramid o spłaszczonych szczytach (Cahokia). W XV w. kult religijny, zwany Kultem Południowym, oraz towarzyszące mu przedmioty obrzędowe, został zaszczepiony na istniejącą platformę tradycji świątynnej. - http://www.indianie.eco.pl/regiony_kulturowe.htm#r2