Najważniejszymi cechami charakterystycznymi dla tworzenia, kształtowania
i funkcjonowania wspólnoty intencjonalnej są:
— współudział mieszkańców w projektowaniu i budowie osiedla oraz jego
podział na sfery publiczne i prywatne;
— współwłasność części dóbr, zarówno zastanych (ziemia, budynki), jak i nabytych (na przykład produkty spożywcze);
— projektowanie przestrzeni mieszkalnej w taki sposób, aby ułatwiała interakcje członków grupy;
— wspólne zarządzanie oraz brak hierarchiczności we wspólnocie (McCament, Durrett, Hertzman 1994, s. 38).